De appel valt nooit ver van de boom. Eertijds had ik duiven. Witte sierduiven. In hetzelfde hok achter ons huis wordt alweer een paar jaar gekoerd. Junior kreeg een viertal van zijn stageadres, van de Grote Kunstenaar uit Easterwierrum. Het stel woont bij de konijnen \u2018op zolder\u2019, wordt gekoesterd en dijt alsmaar uit.<\/p>\n

<\/a><\/p>\n

Ik vernuiver mij nog altoos kostelijk over de bewoners van onze duiventil. Aparte, eigenwijze vogels zijn het. Het allereerste paartje moest nog veel leren. Nesten maken leren ze wellicht nooit. Het is gauw klaar met drie takjes en een strootje\u2026 Vervolgens leggen ze twee eieren die heel ge\u00ebmancipeerd bij toerbeurt door man en vrouw worden bebroed. De eerste eieren bleken onbevrucht en kwamen dus ook na de dubbele broedtijd maar niet uit. Daarna was er steeds wat. Ze zijn gedomesticeerd en daardoor is de leg niet seizoengebonden. En als de duivenmelker het toestaat, broeden ze dus ook het hele jaar door. Of het bleek te koud, dan weer verzorgden de ouders hun kroost domweg onvoldoende. Ineens ging het beter en kwamen er steeds meer duiven in de til. Het gaat het best als er maar \u00e9\u00e9n ei uitkomt. Dan hoeven de ouders namelijk niet te kiezen wie de kropmelk moet. Het is wel voorgekomen dat ze alleen de grootste schreeuwlelijk voeren en de kleinste gewoon verwaarlozen\u2026<\/p>\n

<\/a><\/p>\n

Jonge duiven zijn wel zo ongeveer de lelijkste schepselen van moeder natuur. Ze hebben nog het meest weg van de al uitgestorven dodo. Het duurt weken eer er enige gratie zichtbaar wordt die duiven in het algemeen en sierduiven in het bijzonder zo eigen is. En tot die tijd zijn het hulpeloze creaturen die wederom door beide ouders gevoerd worden. Langzaam komt de metamorfose en dan vliegen ze ineens uit.<\/p>\n

<\/a><\/p>\n

<\/a><\/p>\n

Inteelt ligt op de loer, maar gelukkig zorgen aanvliegers tijdig voor vers bloed. Het is soms een komen en gaan van opportunistische asielzoekers. Het gevolg is dat er tegenwoordig een gem\u00ealeerd gezelschap huist boven de stampende viervoetertjes. Ze \u2018beroven\u2019 die medebewoners overigens geregeld van hun voedsel: broodkorsten en konijnenbiks blijken goed verteerd te kunnen worden in de duivenmaagjes. Zelfs de drinkfles gebruiken ze vaak liever dan hun eigen waterbakjes. Wellicht omdat ze daar ook erg weinig hygi\u00ebnisch mee omgaan; zelfs hun badwater is al gauw een riool. Dan is een verkwikkende regendouche een weldadige oplossing. Heerlijk kunnen ze zich daarin laven!<\/p>\n

<\/a><\/p>\n

Het mooiste moment is op de namiddag als ze gaan formatievliegen. Feilloos vormen ze dan een hechte groep die steevast eindigt op de nok van ons huis. Een paar keer per jaar slaat echter de totale paniek toe. Dat is als de sperwer in het luchtruim wordt gesignaleerd. Die jaagt namelijk net zo lang tot ie er eentje te pakken heeft. Je kunt alleen maar machteloos vanaf de grond toekijken hoe de rover toeslaat. Vervolgens kun je de overlevenden in totale shock uit de dakgoot of van het balkon plukken. Het duurt wel een dag eer de angst uit de oogjes is verdwenen\u2026<\/p>\n

<\/a><\/p>\n

<\/a><\/p>\n

In diverse culturen staan duiven symbool voor zowel de vrede als de liefde. In Genesis staat beschreven hoe Noach tijdens de zondvloed een duif loslaat. Als deze terugkomt met een olijftak in de snavel geeft dat aan dat het waterpeil dalende is. In de loop van de geschiedenis is dat verworden tot h\u00e9t teken van vrede en verzoening. Niet alle duiven hebben echter die pacifistische inslag. Doffers kunnen namelijk enorm ruzie maken en tot bloedens toe vechten. Vooral als het om de vrouwtjes gaat! Des te duidelijker is daarmee de amoureuze symboliek: kijk naar de onvermoeibare balts van de doffer om een duivin het hof te maken. Er is een koerende feuilleton te schrijven over een verliefd duivenstelletje. ‘Tortelduifjes’ is niet voor niets synoniem voor een paar dat zich innig verliefd gedraagt. Maar los van alle symboliek vind ik het fantastisch om te zien hoe onze duiven genieten van hun vrijheid als ze op topsnelheid met de hele groep hun rondjes om het huis suizen. Om daarna netjes gespreid op de nokpannen van het huis neer te strijken. Oude liefde roest niet. Hartstikke leuk dat junior de draad weer heeft opgepakt!<\/p>\n

<\/a><\/p>\n

Februari 2016<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

De appel valt nooit ver van de boom. Eertijds had ik duiven. Witte sierduiven. In hetzelfde hok achter ons huis wordt alweer een paar jaar gekoerd. Junior kreeg een viertal van zijn stageadres, van de Grote Kunstenaar uit Easterwierrum. Het stel woont bij de konijnen \u2018op zolder\u2019, wordt gekoesterd en dijt alsmaar uit. Ik vernuiver mij nog altoos kostelijk over … Lees verder \u00bb<\/a><\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_mi_skip_tracking":false,"_exactmetrics_sitenote_active":false,"_exactmetrics_sitenote_note":"","_exactmetrics_sitenote_category":0,"footnotes":""},"categories":[1],"tags":[],"yoast_head":"\n