Fansels hie\u2018k al lang yn \u2018e noasters dat it net goed gie mei dy \u2018\u00e2lde Swarte\u2019, A\u00efcha. Sy siet al yn har Fyftjinde (!) libbensjier, mar se wie noch s\u00e1 geef mei har fjoer fan in rjochtaarde jachth\u00fbn. Jawis, krebintich troch in fersliten r\u00each, mar d\u00ear joech Baas har pillen foar. Ferline hjerst hat dyselde Baas har noch twaris \u00fbnder it mes h\u00e2n om frjemde bulten fan har liif fuort te heljen en dat hat se geweldich goed trochstien. Fan \u2018e wike hat se wer mei Frou en Baas nei de bistedokterspraktyk west. Doe\u2019t se th\u00fas kamen wienen de gesichten fertrietlik. A\u00efcha wie ek fan\u2019t hynder, mar dat wie se lykwols altyd at se nei de praktyk west wie. Ik sn\u00fafde de rook fan minsken oan har dy\u2019t ik net rjocht th\u00fasbringe koe, mar fernaam oan Frou har praat dat se by dyjinge west wiene der\u2019t Aicha har puppetiid trochbrocht hat. Om \u00f4fskie te nimmen, koe\u2018k begripe. Eltse dei dernei giene wy nei in plakje te kuierjen wer\u2019t wy wolris earder west wiene en op woansdei binne wy sels meienoar nei myn ferneamde jachtoefenmasterin yn Harich west. A\u00efcha moat fan Anjolien alles leard hawwe wat ik no mei safolle nocht opdoch. Mar Anjolien beweart ek fan A\u00efcha in bulte leard te hawwen. Wat wiene dy twa seldsum bliid mekoar wer te sjen! Ik haw dy \u00e2lde Swarte noch nea sa \u00fat de skroeven sjoen… Oandwaanlik! En se hat by eintsjebesl\u00fat ek noch twa kear in dummy-ein apperteard. Net te fier fuort, hear. De dei dernei moast se dat lykwols ferskuorrend belije. Se wie \u00fat \u2018e liken, moast hyltyd mear koarje, mar woe en koe dochs noch wol lekker ite. Dat skynt se har hiele libben graach dwaan mocht te hawwen. Wat dat oanbelanget: in echte Labrador. Kin ik noch wat fan leare, om\u2019t ik noch wolris in miel oerslaan wol…<\/p>\n\n\n
\n<\/figure><\/div>\n\n
\n<\/figure><\/div>\n\n\n
De dagen dernei gie it wer in lyts bytsje better, mar wol waard dy \u2018\u00e2lde\u2019 hyltiten koartamiger. Se doarde somtiden net mear lizzen te gean en stie dan mei de sturt tusken de poaten yn har helpleazens om har hinne te sjen. De hiele dei troch kamen Baas, Frou en de jonges omste beurten har treaste en oanhelje. Ik liet har safolle mooglik mar gewurde, at se it lykwols ferneare koe, slikke ik har om \u2018e bek. Op dy bewuste sneintemiddei wie it fertriet hast net mear te hurdzjen. Mei syn allen giene wy nei b\u00fbten ta en bedarren we op it stalt by de fiver. A\u00efcha hime en sette grutte eagen op, dochs liet har ber\u00eastend d\u00earhinne dirigearje. Eltsenien socht in plakje om har hinne en sei gjin wurd. De sinne skynde folop en yn it fjild efter h\u00fbs makken f\u00fbgels kabaal as op in moaie maitiidsdei, sa \u00fbnwerklik midden yn febrewaris. Baas pakte in foarpoat fan A\u00efcha, die d\u00ear in b\u00e2ntsje om en knipte har hier fuort oan\u2019t op har h\u00fbd. Doe pakte hy in spuit mei blau guod deryn en ik seach dat hy dy stadichoan leech drukte yn de bloedier fan har poat. Net earder haw ik safolle triennen floeien sjoen wylst dy \u00e2lde Swarte stadichoan dochs wis belies joech en har kop yn de earmen fan Frou del lei. S\u00fantsjeswei siigde har swarte liif \u00fbnder\u00fat en stoar it ljocht \u00fat har eagen wei. Wat in grut fertriet op dizze prachtige dei. In skoft hawwe Frou, Baas en de lytsbazen d\u00ear ferslein by sitten. Doe seach ik Baas twa skeppen ophelje en mocht ik har noch ienris besnuve. D\u00earnei moast ik yn \u2018e h\u00fbs. <\/p>\n\n\n\n
Letter op \u2018e middei hie\u2018k om \u2018e bliksem wol yn \u2018e rekken w\u00ear dy \u00e2lde Swarte bedarre wie: efter yn \u2018e t\u00fan by de feart stiene trije grutte reidplommen yn de gr\u00fbn njonken in bultsje mei houtsnippers d\u00ear oerhinne. Ik stuts myn snuffert daliks yn dy snippers en koe wier de rook fan har noch wol in lyts bytsje opsn\u00fave. Fierders haw ik dat plak net beruorre, mar A\u00efcha moat d\u00ear bedobbe w\u00eaze. De beide grouwe t\u00fbken dy\u2019t Baas d\u2019r kr\u00faslings op lein hie haw ik al fuortt\u00f4ge. Dy wiene te moai om net mei te boartsjen. \u00dbnderwilens gie de sinne \u00fbnder en kleure de himel r\u00f4sread; wat in moaie dei, sa foar de dea.<\/p>\n\n\n
\n<\/figure><\/div>\n\n\n
De dagen d\u00earnei f\u00fbn ik it stil yn \u2018e h\u00fbs. Ik koe \u00fat wol fjouwer h\u00fbnekuorren kieze om yn te sliepen: twa yn \u2018e gong en twa yn \u2018e h\u00faskeamer. Dat fielde nuver. Ik wie suver bliid dat Baas opromming hold. Ik mis dy \u00e2lde net echt, sy wie ommers altyd sa op harsels. Mar ik haw wol in ferskuorrend protte fan A\u00efcha leard. De h\u00fbnetaal noch it measte. Hoe\u2019sto mei in lytse feroaring fan h\u00e2lding sjen litte kinst hoe\u2018sto tsjinoer in soartgenoat stiest, s\u00fbnder ek mar te byljen of te grommeljen. Want dat kin ommers altyd noch wol. It is ferdraaide spitich dat safolle h\u00fbnen, mar ek guon minsken, dy h\u00fbnetaal net by machte binne.<\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Winter-2019-019-Duo-1024x685.jpg\")
<\/figure><\/div>\n\n![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Training-Anjolien-Aicha-Afke-065-apport-300x201.jpg\")
<\/figure><\/div>\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Graf-Aicha-004-e1552233401694-201x300.jpg\")
<\/figure><\/div>\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Aicha-de-tekening-1.jpg\")
<\/figure><\/div>","protected":false},"excerpt":{"rendered":"