In pear jier ferlyn waard ik op in waarme midsimmerdei roppen by in kealderij. In rier wie oan \u2018t fersmiten, it kealtsje wie al dea en der wie net al te folle romte yn \u2019t bunt. Net echt in fris putsje yn de hjitte fan dy dei. Ik haw altyd lange plastykwanten oan om mysels te beskermjen yn soksoarte sitewaasjes. De boer stie de sturt fan it rier te h\u00e2lden en wy wiene noch yn de lisboks doe\u2019t Klaas om \u2018e hoeke kaam. Klaas is it \u00e2ldste soantsje fan de boer en hat syn m\u00fble op it goeie plak sitten. Hy stelde himsels oan my foar mei: \u201cik kin it hurdste drave fan de hiele klasse\u201d. No, dat fernuvere my neat, want syn heit kin ek wakker hurd rinne. Soks skaait faaks nei. Ik mei graach efkes h\u00fbntheie en fuorre Klaas in bytsje. Syn heit gniisde der om. Mar myn oandacht hearde by de ko te w\u00eazen, ek al wie it keal al dea. Ik besleat om mei it hiele spul nei b\u00fbten te gean yn \u2018e greide njonken de pleats. Dan koene wy it bist dellizze en sels ek skjin sitte. Ik soe it wol net droech h\u00e2lde mei alline wanten oan en d\u00earom luts ik de boppeklean \u00fat. Klaas beseach my en beg\u00fbn \u00f4fwaaid praat oer \u2018titsjes\u2019. Dat kaam him op in skrobbearring fan syn heit te stean.<\/p>\n
Doe sette it hiele spul nei b\u00fbten ta. Wy leine mei in lang tou it rier op har rjochter side del midden yn it lange gers en ik beg\u00fbn it bunt wat op te rekken mei hannen fol glydmiddel. Dernei die ik toutsjes oan de foarpoaten fan it deade keal mei ferloshoutsjes oan it ein en beg\u00fbnen de boer en ik stadichoan te l\u00fbken. Wy leine lang\u00fat achter it rier en it swit r\u00fbn \u00fas by de holle del. Klaas hie him efkes stil holden mar seach de swierrichheid fan dit gefal. Hy krige ek troch dat it keal net mear libbe en frege w\u00earom it dea gongen wie. Ik lei mei in fjoerreade holle fan de ynspanning \u00fat dat it rier fierstente gau oan \u2019t kealjen wie. Doe waard er suver lulk: \u201cw\u00earom l\u00fbke jimme der dan oan; bliuw der dochs \u00f4f!\u201d , wie syn konkl\u00fazje. Ik koe prate wat ik woe, ik krige it Klaas net foar it ferst\u00e2n dat it wier net oars koe. Hy draaide him om en sette \u00f4f nei de pleats, dravend, sa \u2018t hy altyd wend is.<\/p>\n
Mei in protte muoite krigen wy it deade kealtsje der \u00f4f. Wy wiene dweiltrochwiet fan \u2018t swit en it rier wie ek \u00fat \u2018e liken. Wy brochten har in pear amers fol wetter en dat die har goed. Doe sels wat opknappe \u00fbnder de k\u00e2lde kraan, s\u00faver noflik. Ik joech de boer wat medisinen foar neibehanneling fan de ko en luts noch in bloedm\u00fbnster foar de s\u00fbnenstsjinst foar bisten. Ik sammele myn attributen en woe \u00f4fsette. Achter op it hiem seach ik Klaas op \u2018e skelter. Hy wie de alteraasje al wer fergetten, sa like it. Hy wie drok dwaande syn suske te narjen en dy raasde omraak. Soks wie ik net wend fan Klaas syn heit. Dat is in tige ynnimmend en noflik persoan en sil noch gjin mich kwea dwaan. No wie Klaas syn pake wol ris wat dreech, sa wist ik \u00fat ferhalen. En neffens myn eigen skoanheit skine minne eigenskippen faaks in generaasje oer te slaan en sa dochs noch nei te skaaien. En de froulike line lit ik dan no foar it gemak mar hielendal efkes b\u00fbten besk\u00f4ging.<\/p>\n
Juny 2007<\/p>\n