Doe\u2018t Loekie dan kaam ha\u2019k it fuortendaliks noch ien kear besocht, mar myn lyts man koe neat mear klear meitsje. De leidinkjes wiene leech. Dochs ha wy in tige noflike tiid h\u00e2n tegearre. By \u2018t simmer mochten we yn in stjelp yn \u2018t gers en sa. Dat wie suver fek\u00e2nsje. Faak sieten wy deun tsjin mekoar oan yn \u2018t hok en sa oerlibben we \u00fas earste kryst. Dat dizze famylje harren beheint ta grapkes oer \u00fatwrydske fretterijen mei knyn op \u2018e spiiskaart waard doe daliks d\u00fadlik. \u2018Flappie-tafrielen\u2019 waarden \u00fas sadwaande Godtank besparre. Krektoarsom, wy krije in ekstra woartel of sa op soksoarte fan dagen. En ik seach der al net lijerich \u00fat, al sis ik it sels. Ik hie der grif wol klear foar west. Sadwaande hawwe wy tegearre trije kear kryst belibbe. Ik rekkenje altiten yn krystfeesten, myn bertedatum wit ik net iens! Lokkicher as doe haw ik nea wer west. Spitigern\u00f4ch fielde Loekie dat oars. Sy f\u00fbn dat der eat \u00fbntbruts. En bewize kin ik it net fansels, mar ik haw altyd tocht dat it gemis oan in neiteam har siik makke hat. Sy krige in swolm oan \u2018e kaak en koe net mear goed ite. Grutbaas hat wakker besocht der wat oan te dwaan, mar sa\u2018t ik al trochskimerje litten haw, ik achtsje syn kapasiteiten op it m\u00ead fan de gen\u00easkunde net sa heech. Lang hat Loekie net lijd. Lytsbaas hie der ferskuorrend fertriet fan. Master frege him op skoalle wat der oan skeelde. Yn trienen die de lytse man ferslach. Wa fan de twa der sneuvele wie, woe myn namgenoat witte. Doe\u2019t er hearde dat it Loekie wie en ik net, andere hy \u2018pedagogysk\u2019: \u201cGelokkich mar.\u201d\u00a0 Dat ferbjustere Lytsbaas noch folle mear…<\/p>\n
Lang ha\u2018k net allinich west. Der waard in jong ding hielendal \u00fat \u00c2ldelamer helle. It like wol in punkknyntsje. Sy neamden har Punky. Kuifje f\u00fbn ik sels in moaiere namme.<\/p>\n
Se wie in bytsje drok. ADHD soe men tsjintwurdich sizze. Eartiids seine wy gewoan dat de heit of mem ek al wat beweechlik wiene. Mar fierders wol leaf, hear. It waard fansels nea wer sa as mei Loekie. Ek mei har oerlibbe ik trije kear kryst. Doe lei se samar op in moarn dea yn \u2018t hok. My tinkt dat har hert it bej\u00fbn hat, mear falt der net fan te sizzen. Mar goed, d\u00ear siet Piter Knyn wer allinne…<\/p>\n Doe kaam der in trio, twa hampelmannen en in wyfke. Lytsbaas sil wol tocht hawwe, dy Piter oerlibbet alles. Kin de groep mar better wat grutter meitsje. Dy beide mannen mochten fansels wer gjin wille fan harren ponkje hawwe. En in skofke letter kaam der ek noch in Dutsk frommes by. Hiene de pake en beppe fan Lytsbaas meinommen fan fek\u00e2nsje earne \u00fat de Harz wei. In hiel kreas eike, mar in bytsje stiif en sa sl\u00fbchslim as in motsje. Angela neamde ik har. Meimekoar waarden we sa in lytse koloanje, in kommune sa\u2019t jo wolle, kompleet mei in multykulty tintsje. Hiel nijmoadrich, d\u00ear net fan en ek wol gesellich. Mar Lytsbaas syn ambysjes giene fierder. Der kaam in kloft dowen by \u00fas yn it hok te wenjen en d\u00ear wie\u2019k minder oer te sprekken. Sa bretaal as de boal, man! Dy koerkoppen naaie gewoan mei dyn b\u00f4le \u00fat ast net oppast. En ast der wat fan seist, skite se dy gewoan op \u2018e kop. Ik bin fan h\u00fbs \u00fat sosjaal en ik haw in grut read hert, mar d\u00ear moast gjin misbr\u00fbk fan meitsje, want dan set ik it op in brommen. Dat is ek sa\u2019n bytsje it iennichste l\u00fbd dat der \u00fat my komt, hear. En ik jou fansels in roffel mei de achterpoaten. Kinst my net lilker krije…!<\/p>\n \u00d4fr\u00fbne simmer ha wy \u2018krisis\u2019 yn \u2018t hok h\u00e2n. Ien fan dy beide froulju wie yn har jachterige rite sa \u00f4fgryslik djoeisk, it gong der om wei! Wier, by de kninen om\u2019t \u00f4f. Alle trije rammelers kinne ommers neat mear en dus wiene wy der gl\u00ead mei oan. Sy fleach by de muorren op en \u00fas oan. Mysels hat sy in stik \u00fat myn ear biten, it bloed siet witw\u00earsanne. Lytsbaas moast yngripe en hat har in pear wike by \u00fas weiholden. It koe gewoan net oars. Ik krige it gefoel dat ik soks al ris earder meimakke hie. Dat ferrekte yngripen fan minsken yn jins wille en genot; wy hearre baas yn eigen sek te w\u00eazen. Wy fokke wier net altiten as kninen. Ik sjoch mei oergeunst nei dy dowen, der sit hast altyd wol ien of mear fan te brieden. Hawar, it sil no ienris sa w\u00eaze moatte.<\/p>\n No is\u2019t hast wer krysttiid. Myn tsiende, by libben en wolw\u00eazen. Tiid foar de libbenskronyk fan in flapear, hie \u2018k sa tocht. Ik fiel ommers oan alles dat myn knyntsjedagen hast op binne. Ik bin gjin skaad mear fan eartiids. Kin tsjintwurdich wol mei de oare kninen troch it rip frette. Bin sa goed as blyn, hear hast neat mear en bin sa krebintich as in kroade. Mar der wurdt hjir wakker op my past. Minsken, it liket Leppehiem wol! Lytsbaas soarget foar in poerb\u00east miel iten en de hampelmannen tinke der goed om dat ik myn gerak krij. At wy it op hawwe, wurd ik yn \u2018e watten lein troch de beide eikes. Se fersoargje sels myn facht as it sa \u00fatkomt. En at it k\u00e2ld is, sitte wy alle fiif deun tsjin elkoar oan. Wat wol in \u00e2ld knyn no noch mear?<\/p>\n![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Afbeelding-037-1024x768.jpg\" "\\"Afbeelding")
<\/a><\/p>\n![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Konijnen-en-Duiven-012-200x300.jpg\" "\\"Konijnen")
<\/a><\/p>\n
![\"\"](\"https:\/\/bistedokter.nl\/wp-content\/uploads\/Piter-midden-tussen-de-rest-1024x709.jpg\" "\\"Piter")
<\/a><\/p>\n