Peanuts

Afgelopen zaterdag ontmoette ik op de Leeuwarder Nieuwestad een oude bekende in zijn natuurlijke habitat: een luxe marktkraam met de welluidende naam Pi-Nuts. Al twintig jaar staat hij op markten in Noord Holland en Friesland bekend als dé notenspecialist met een enorm gevarieerd assortiment van ambachtelijke kwaliteit. Ik schudde hem de hand en zag aan zijn gezicht dat hij zich suf piekerde met wie hij het genoegen had . George, Sjors voor intimi, herkende mij zeker wel, maar ik moest hem helpen. Niet zo gek, want het was alweer ruim anderhalf jaar geleden dat we elkaar eerder zagen…

Het was al een enerverende vrijdag geweest. De hele ochtend tussen de koeien. Alleen ruim een kwartier lunchpauze en daarna een druk spreekuur. Vervolgens een teamvergadering met aansluitend weer een uitlopend spreekuur. Dat was nog niet afgelopen of er dienden zich nog een drietal visites aan. Eentje daarvan nam ik voor mijn rekening: een verlossing van een vaars. De boer zat met z’n gezin aan de warme maaltijd toen ik arriveerde. Samen met de pindaboer van over de afsluitdijk. Sjors staat zowel vrijdag als zaterdag op de markt in Leeuwarden en overnacht dan met zijn grote kraam op het erf in Bitgummole. De boerin stond voorheen ook op de markt en zo is de connectie ontstaan. Op vrijdagavond kookt Sjors zelfs geregeld voor het hele gezin: ‘het is maar net wie het eerst in de keuken is’. Het nagerecht werd onderbroken en met z’n allen togen we naar de afkalfstal. Daar kwam ik al snel tot de conclusie dat het keizersnede moest worden. Het kalfje leefde helaas niet meer en er was veel te weinig ontsluiting. Maar ik voorzag dat die er ook niet meer zou komen en dus werd alles met vereende krachten voor de operatie in gereedheid gebracht. De boer hield de vaars bij het halster vast, de boerin was mijn operatieassistente, de jeugd haalde een tafel en schoon water en de rap van de tongriem gesneden marktkoopman diende ik van repliek door hem de ‘operatielamp’ te laten vasthouden. ‘Eigenlijk sta je nu voor paal, Sjors!’ Gelukkig kon hij het bloederige tafereel goed velen. Natuurlijk, want hij was er ook gewoon bij gebleven toen zijn bloedeigen dochtertje met keizersnede werd gehaald. De tijd vloog om, want het gesprek stokte geen moment. Toen de wond weer netjes gesloten was en de vaars lekker stond te vreten, blij dat ze was verlost van haar vracht, verplaatste het hele gezelschap zich terug naar de keuken voor een bakje koffie. Waarom er nu plots kopjes met schotels werden volgeschonken in plaats van de gebruikelijke mokken, vroeg dochterlief. Nou, dat was omdat de bistedokter aan tafel zat, bitste moeders haar toe. ‘Fansels!’ Daarna mocht ik van Sjors nog even een blik in zijn prachtige marktwagen werpen. Van welke noten ik zelf hield? En zo kreeg ik een drietal zakjes uit de gevarieerde voorraad mee naar huis. En die mocht ik pertinent niet betalen. Als wederdienst voor de onvergetelijke ervaring van die avond. ‘Maar je hebt me zelfs geholpen’, wierp ik tegen. Nou ja, dat was peanuts…

Augustus 2019