It moat mear as fiifentweintich jier lyn wêze dat ik op dat plak foar it lêst west bin foar kij. Ja, letter noch wolris foar in ezel of in oar útsûnderlik bist, mar doe wie it al in rekreaasjewente wurden. Dan doel ik op de pleats ‘oer de Greft’, wat no feitlik it Prinsesse Margrietkanaal is, mei it latynsk adagium … Lees verder »
Sûnt myn stopjen yn septimber liket it oft ik yn it ‘Middelpunt’ fan de belangstelling stean. Fan ‘e moarn bygelyks foel dat blêd mei deselde namme yn ‘e bus. Eltse moanne stean der kolumns fan mysels yn, mar dizze wike ek in fraachpetear fan Broer Roorda, melkfeehâlder út Grou, mei de bistedokter. Broer hie my frege syn ferhaal tefoaren efkes … Lees verder »
By ús yn ‘e gong stiet in grutte antike mahoanjehouten tûfkast. De sintrale ferwaarming hat him sadanich útdroege dat er noadich ferlet fan restauraasje hie. Meubelrestaurateur Dirk fan Tribulet út Reduzum ûntferme him oer it pronkstik. Sels it skeinde laach finear wist dizze keunstner sadanich op te meitsjen dat jo it amper mear sjen kinne. Dochs neamt Dirk dat ek … Lees verder »
Sûnt rom in jier wennet Doede op in pleats by ‘t spoar. Om de boerinne hie’t net hoecht om’t se benaud foar hûnen is; mar de bern woene it sa graach dat de boer úteins mar belies jûn hat. Hy socht in boerestabij út sûnder stambeam; ientsje mei papieren fûn er te prizich. It like him skoan ta dat de … Lees verder »
Doe’t ik it boerehiem opried, seach ik de beide bruorkes strie tôgjen nei de kealle-iglo. Dêr sil it ‘slachtoffer’ dan ek wol lizze, tocht ik. Ik hie hoedsum riden en stoppe foarsichtich om’t ik de ynfúsen op it byridersplak stean hie yn in amer dampend wetter om se alfêst op lichemstemperatuer te krijen. Ik hâld net sa fan griemerij yn … Lees verder »
Piter is de namme, as jo my tasteane. Ik bin ien fan Jehannes fan de Trije Romers. Bin al hiel jong út ‘e hûs rekke, mar myn nije wente wie in boppeslach. In hiel grut striehok, in âld hinnehok, mei útsicht op it westen. Yn de nêstkastkes koe ‘k my weromlûke at dat sa útkaam. Dêr wipte ik doedytiids samar … Lees verder »
Doe’t ik op sneintemoarn buorfrou Froukje oan de tillefoan krige, murk ik daliks dat sy behoarlik fan ’t hynder wie. Sibrecht, de âld merje, lei dy moarns samar dea yn ‘e hynsteboks en de fôle fan krekt twa moanne rûn ferstuivere om har mem hinne. Fansels wiene ús bourlju op dat stuit finaal fan ‘e kaart. Ik beskôgje it as … Lees verder »
In lyts kertier ear’t de wekker giet, rattelt de tillefoan. Jelle hat help nedich by keallerij fan in rier. Ik rek my út en bliuw noch eefkes op ‘e rêch lizzen oan’t myn oare helte oer myn búk strykt en my oantrunet dat ik der ôf moat. Gau strûp ik yn ‘e klean en strûs nei ûnderen ta. Ûnderweis yn … Lees verder »
L’histoire se répète, sa’t de Frânsen sizze. Skrassen op jins siel kinne jo net weipoetse en diggelguod dat stikken is, kinne jo better fuortdonderje. Dogge jo dat net dan kin soks foer foar psychologen wurde of in ‘skibbich’ ferhaal opsmite. It is glûpende kâld earne midden yn ‘e winter yn ‘e oarlochsjierren fan de foarige ieu. Nel fûn in súterich … Lees verder »
We sitte midden yn ‘e lammefangerstiid. Altyd wer hartstikkene moai mar drok. Lykwols is myn bistedoktersbestean blykber noch net bannich genôch om’t ik sels ek nochris sa noadich skieppeboer wêze wol. Dat jout ferdivedaasje by de fleet. Foaral by de swarte skiep yn de meast blanke Tekselske famylje want mei-inoar foarmje sy in moaie multykultyklup. Yn de keppel fan goed … Lees verder »
Op in pleats hjir flakby wennen noch net iens sa hiel lang ferlyn in boer mei syn frou, in hûn, in stikmannich kij en in keppel skiep. It wie maitiid en de lammerij wie hast dien. De skuorre siet grôtfol mei heech- en leechtoanich bletterjend fee. Der wie noch mar ien touke dat lamje moast. Op in pleats fier … Lees verder »
Hoe yn ‘e goedichheid kinne jo it libbenspaad fan in feedokter gearfetsje yn ien ferhaal? Dat bestiet hielendal net! Heechút binne der in pear krinten út de brij te fandeljen. Hokker krinten dan? It begûn goed 35 jier lyn mei tongblierspuitsjen yn dizze omkriten. Noch mar krekt it rydbewiis en noch gjin ûnderfining fan ús fak. Beide hat Lolke lykwols … Lees verder »
Koartlyn moast ik sels op ‘e snijbank. My waard deselde ridel ôfdraaid dy’t ik ek altyd doch at ik mei eigners in operaasje-ôfspraak meitsje foar harren bist. Ik mocht de jûns derfoar nei achten net mear ite en dyselde deis ek gjin drinken mear nimme. Moarns om acht oere moast ik my melde by de opnamebaly fan de polyklinyk … Lees verder »
De technyk stiet net stil. Likernôch alles wat by minsken kin, kin in pear jier letter by bisten ek. Jo kinne it sa mâl net betinke. Ortopedyske operaasjes, transplantaasjes, gentechnology en wat al net mear, de wittenskip soarget dat de bistedokterspraktyk by de tiid bliuwt. Salang it de maatskippij ekonomysk foar de wyn giet, kinne en wolle de baaskes it … Lees verder »
In pear jier ferlyn waard ik op in waarme midsimmerdei roppen by in kealderij. In rier wie oan ‘t fersmiten, it kealtsje wie al dea en der wie net al te folle romte yn ’t bunt. Net echt in fris putsje yn de hjitte fan dy dei. Ik haw altyd lange plastykwanten oan om mysels te beskermjen yn soksoarte sitewaasjes. … Lees verder »