Al wol langer hie ik der praat fan heard, mar in skoftke lyn wie it dan safier. Hjoeddeis spaant der hjir in lytse soartgenoat fan my om hûs en hear. No is der wolris faker in útfanhûzer, mar ik hâld der perfoarst rekken mei dat dizze net mear fuort giet. Sadwaande haw ik nei twa dagen fan har negearen der … Lees verder »

Ier en betiid raus ik njonken Baas op syn twatsjiller yn ‘t roettsjuster oer de dyk by it spoar lâns foar de pipoe (om te pisjen en te poepen, red.). Efkes letter karkje wy mei Frou yn de bistedokterswein op nei De Sweach. Net dat plak fan de hynstestrûpers, mar dat fan de bôlefretters, der’t ik yn it ferline ek … Lees verder »

Potferjaneinepyk! Betiden soenen jo dy kwispel fan my d’r wol ôf fykje wolle! Dat kring ferriedt my altiten wer. Foaral yn ’e ûnderwâl, wer’t ik op ’t heden sa graach omsneupe mei. Dan stekt dy plom boppe alles út, al hielendal at ik drok yn aksje bin… It is alwer in hiel hoart lyn dat ik wat fan mysels rûnblaft … Lees verder »

Ik hoech der net omhinne te blaffen, it wie okkerdeis sljochtwei nuveraardich. Op in moarntiid, in pear wike ferlyn, kaam Baas lyk as altyd as earste ûnder. Gewoanwei  lit hy my dan troch de bykeuken daliks efkes bûtendoar yn ‘t waar omsneupe en giet er de itenstafel foar Frou en himsels reemeitsjen. Dêrnei ropt hy my nei binnen ta en … Lees verder »

Ja hear, it wie wer safier! ‘t Wie noch neare nacht doe’t Baas my útliet. Ik wit daliks wat der barre sil as it noch roettsjuster is en ik op nei it spoar krekt bûten it doarp mei Baas omtoarkje mei. Dan wurd ik gysten en oerémis en draaf ik op myn alderhurdst foar syn fyts út. It kin net … Lees verder »

‘Och mokkeltsje, dreamsto al fan dy hetsige wâldrikel?’, en wylst waard ik oer myn lyfke tyske. Ferheard skrok ik wekker en seach ik út myn koer wei Baas rjocht yn ‘e eagen. ‘Of gie it dochs wer oer haskes?’, liet hy derop folgje. No nee, hy moast ris witte hokker nachtmerje ik hie! Hyltyd wer oer dat spul begjinne, blaf … Lees verder »

Frou reizget wat ôf mei my! Koartlyn wiene wy wer withoefier op ‘e flutter. Op syn minsten twa oeren riden. Moat ik al om healwei fiven yn stikneare nacht út myn waarme nêst wei komme om mei Baas de dyk út te pisjen en te poepen. Dan gau ite en hupsakee efteryn de wein. Wat wol noflik wie, in oare … Lees verder »

Ik bin mei Frou al in pear jier dwaande mei jachttraining. Net dat ik ea mei op jacht gean, hear. Ik haw ommers al ris op ‘e wraf west oer it feit dat ik net iens achter in haske oan mei! Meastentiids traine wy mei dummy’s en hiel soms mei dea wyld. Dat fyn ik dan wol hiel spannend en … Lees verder »

At baas moarns fan ‘t bêd ôf komt, lit hy my alderearst troch de efterdoar yn ’e tún. Ik mei dan nei it pisjen stomme graach efkes oer it fjild dikerje. Meastentiids bart der net safolle bysûnders, mar op Himelfeartsdei hat de einewrâld my ferbjustere. Midden yn ’e fiver hat baas fan ‘t maitiid in nagelnije einekoer pleatst, rjocht tsjinoer … Lees verder »

Ja hear, dêr bin ik nochris: Afke fan ‘t Fryske Wetterlân! Jim kenne my grif noch fan dy frutselfratsen earder yn de Ljouwerter krante. Doe moast ik fan de redakteur noch yn’t Hollânsk op ‘e tekst. Hjoed blaf ik wer gewoan yn’t Frysk, folle moaier! Ik gean eltse moarn op ‘e kuier mei Baas en Frou. Meastentiids nei de Swette … Lees verder »

Perfoarst haw ik al lang en breed yn ‘e rekken dat der eat bysûnders yn ‘e loft hinget. Soks bespeur ik daliks oan alderhande maneuvels. Yn it foarste plak komt it kofjeapparaat mei de waarmhâldkanne út de kelder nei de koken. Dat is fêste prik foar eltse jachthûnetraining mei Frou. Faaks hat sy dan sels har ‘bûtendoar-ornaat’ al oan. In … Lees verder »

Ynienen stie hy foar ús. De man dy’t wy wolris faker thúsbrocht hawwe, om’t hy syn eigen hûs net wer fine koe. Mar dat wie by ljochtskyndei; no wie’t sa tsjuster as de nacht wêze kin. Frou skrok d’r suver fan, ikke net fansels. Ik hie him allang yn’e noas. Wy rûnen de slach om it plak wer’t deade minsken … Lees verder »

Myn namme is noch immer Afke, folút Afke fan it Fryske Wetterlân. Ik bin in Labrador fan it jachtsoartich slach. Nea haw ik in min sin; ik bin nammentlik wakker fleurich fan aard. Ik bin sljocht op trene mei de Frou. Kinsto my midden yn ‘e nachtkoes foar wekker meitsje! Dat wol net sizze dat myn stimming altiten gelyk is. … Lees verder »

Fansels hie‘k al lang yn ‘e noasters dat it net goed gie mei dy ‘âlde Swarte’, Aïcha. Sy siet al yn har Fyftjinde (!) libbensjier, mar se wie noch sá geef mei har fjoer fan in rjochtaarde jachthûn. Jawis, krebintich troch in fersliten rêch, mar dêr joech Baas har pillen foar. Ferline hjerst hat dyselde Baas har noch twaris ûnder … Lees verder »

Doe’t Baas fan ‘e moarn ûnder kaam en my nei bûten litte soe, fielde ik mysels sa ferskuorrend modzich. Hy moast my suver wekker meitsje, sa sleau en moalich wie’k. Baas kin dat hiel fynfielend. Hy begjint my earst ûnder myn strôtsje te kardzjen en dan rek ik my út, draai ik mysels stadichoan op ‘e rêch, en dêrnei tysket … Lees verder »