Boefke’s ‘zoogkramp’

Ruim na middernacht werd ik opnieuw gebeld door een zeer verontruste poezenbazin. Laat op de avond daarvoor had ik Boefke namelijk ook al gezien. Boef had begin juni een zestal gezonde Ragdoll-kittens gebracht. Dit was haar vierde nest en alles ging zeer voorspoedig. Tot die bewuste vrijdagavond. Ze was niet zichzelf, zakte wat door haar achterpootjes en mauwde veel. Bij mijn eerste onderzoek viel op de behandeltafel weinig op. Ja, ze had koorts. Het was mij geheel onduidelijk waardoor. Haar melkklieren waren soepel, haar buikje voelde goed en ze vloeide niet meer. Ik besloot desondanks pijnstiller en antibiotica voor te schrijven en vroeg de volgende ochtend mij op de hoogte te houden hoe het Boefke verging. Maar veel eerder werd ik dus al wakker gebeld. Boef schreeuwde veelvuldig, hetgeen ik door de telefoon ook kon horen, had de bazin aangevallen en leek te hallucineren. Ze zag dingen voorbij komen die er absoluut niet waren… Ik dacht aan ‘melkziekte’. Ik ken dat bij koeien, schapen en ook bij honden. Maar bij katten heb ik het nog nooit eerder meegemaakt, wist niet eens dat het überhaupt voorkwam. Google brengt dan uitkomst! ‘Melkziekte’ of ‘eclampsie’ wordt bij katten ook wel ‘zoogkramp’ genoemd en wordt net als bij bovengenoemde diersoorten veroorzaakt door een calciumtekort in het bloed. Bij poezen een zeldzame aandoening die zich een aantal weken ná de bevalling voor kan doen. Dit in tegenstelling tot de herkauwers, waar het juist rond de geboorte plaatsvindt. Op de praktijk prikte ik voor alle zekerheid bloed om de diagnose te bevestigen en gaf Boef vervolgens een calciuminjectie. De volgende ochtend ging het al veel beter. We spraken af dat Boef extra kalk door haar eten zou krijgen in de vorm van gewoon krijt of calciumsnoepjes. De foto laat zien dat de moederpoes inmiddels weer helemaal de oude is. En ook de kleine ‘boefjes’ maken het uitstekend!

Juli 2018