Esra eet even niet meer Chinees…

Menno WiersmaCOLUMNS

Op zondagochtend word ik door vakantiegangers gebeld: “Dokter, onze hond wordt plotseling zo dik en probeert te braken, maar dat lukt niet.” Me meteen bewust van de ernst van de situatie, spreek ik met de eigenaar af diréct naar de praktijk te komen.

Bij aankomst kwispelde Esra, want zo heette de tienjarige Duitse Staande, nog wel gelukkig, maar het was bepaald niet van harte. Na onderzoek leg ik haar baas en bazin uit dat Esra zeer vermoedelijk een maagkanteling heeft en zo snel als mogelijk geopereerd dient te worden. Gelukkig kunnen we sinds enige tijd dit zelf doen, omdat we tegenwoordig over gasnarcoseapparatuur beschikken. De prognose wordt daardoor meteen wat gunstiger, omdat doorsturen vooral ook tijd kost. Esra wordt onder zeil gebracht en aan het gas gelegd. Eric, m´n collega, wordt z´n boswandeling op zondagochtend ontnomen, omdat dit echt een operatie is die met z´n tweeën gedaan moet worden.

Na het openen van de buikwand blijkt de maag nog groter dan gedacht en halen we eerst de druk van de ketel door de maag aan te prikken, zodat overtollig gas kan ontsnappen. Vervolgens wordt de maag en de daarmee samenhangende milt voorzichtig teruggedraaid en proberen we met een sonde via de bek de maag te spoelen. Dit valt niet mee, omdat blijkt dat stukken taugé de sonde steeds verstoppen. Taugé verteert niet in de maag ondanks een verblijf van al 12 uren in diezelfde maag en komt er precies zo uit zoals het erin is gegaan. Na veel blazen en aanzuigen aan het andere uiteinde van de sonde weten we uiteindelijk de maag leeg te hevelen. Ik kan u verzekeren dat er aangenamere werkzaamheden zijn! Bovendien is  de aanblik van het volle wasteiltje met Chinees voedsel vermengd met verteerd hondenvoer, dat een half etmaal in een Duitse Staande heeft verkeerd, ook niet bepaald eetlustopwekkend… Het Chinese eten heeft overigens niets te maken met het ontstaan van de maagtorsie, zoals we de kanteling officieel noemen. Bij navraag blijkt later dat Esra gisteravond nog een konijntje heeft gepakt tijdens het wandelen. Ik denk dat dat de nodige energie heeft gekost en dat de maag een maaltijd daarna wat moeilijk heeft kunnen verstouwen. Het klassieke beeld, zoals we dat op de universiteit hebben geleerd, van eerst veel eten en dan te veel bewegen horen we vrijwel nooit in de gevallen die we tot nu toe hebben meegemaakt. De meeste mensen weten ook wel dat dát niet goed is voor een dier, zoals dat voor jezelf ook niet gezond is.

Wanneer we de maag  helemaal leeg hebben, hechten we de wand van de maaguitgang aan de ribwand vast en wordt Esra weer gesloten. Er is ondertussen al een infuus aangesloten om de shocktoestand op te heffen en de bloedsomloop te stabiliseren. We zien tot onze tevredenheid dat de grauwblauwe kleur van de tong is gewijzigd in mooi roze. Esra komt vlot weer bij en het eerste wat ze doet is naar ons kwispelen. De twee dagen die volgen is ze overigens een fantastische patiënt. Ze blijft netjes van de infuusslang af en gehoorzaamt keurig. Ze moet wel aan het infuus blijven omdat ze absoluut niets mag eten om de maag volkomen rust te geven. De volgende middag proberen we eerst voorzichtig een dieetdrank, welke goed wordt opgenomen. Aangezien de maag dit goed verdraagt, kan het infuus worden afgekoppeld en mag Esra ‘s avonds weer naar huis. Een enthousiast en wederzijds blijmoedig weerzien volgt. Er gaan dieetvoeding en een strikt voedingsregiem mee naar huis. Esra eet dus voorlopig geen Chinees meer, wij trouwens ook even niet. Ondertussen prijzen wij ons gelukkig met de derde hond met een maagkanteling op rij, die vrolijk onze praktijk verlaat. Het geeft ons als dierenarts geweldige voldoening, maar we beseffen maar al te goed dat een beetje mazzel onontbeerlijk is bij dit soort operaties. Want er zijn legio voorbeelden van grote desillusies ondanks geweldige inspanning.

Twaalf dagen later blijkt uit een telefonisch contact dat Esra het uitstekend maakt en spreken we af dat ze weer het veld in mag. Aan de voet van de baas, wachtend op zijn commando en vervolgens door de weiden sprinten is namelijk haar lust en haar leven!

Oktober 2002