Jong grut

Het wemelt van de jonge fauna bij ons om huis en haard. Het zijn niet alleen de lammetjes die over de polderdijk rennen, ook in de tuin broedt van alles of heeft het jonge grut inmiddels de eierschaal verlaten. En last but certainly not least: er scharrelt sinds kort een puppy door het huis!

De meerkoeten en waterhoentjes zitten nog te broeden in de rietkraag, evenals het zwanenechtpaar dat sinds dit voorjaar zijn domicilie bij ons in de tuin tussen de oude en de nieuwbakken vijver heeft gekozen. Prachtig! Afwisselend worden de vijf eieren warm gehouden door vader en moeder knobbelzwaan. Ik mag er absoluut niet in de buurt komen, want dan wordt er uitermate boos gekeken. Zelfs de lammeren krijgen een waarschuwend blaasconcert agressief naar hun koppies geslingerd als ze te dicht bij de vijver komen. Zeer binnenkort verwacht ik dat de vijf ‘lelijke eendjes’ te water zullen worden gelaten, want de broedtijd van 38 dagen is bijna om.

Vooralsnog hebben de eenden met hun kroost de korven als eerste verlaten. Er zwemmen al een aantal grote scharen rond. Voorgaande jaren was het vaak net als het verhaal van ‘de tien kleine kroeskopjes’ aftellen geblazen, maar deze lichting moedereenden is beter bedreven in het grootbrengen van het voltallige legsel. Wellicht speelt de buurman hier een bevoogdende rol in. Hij wist namelijk de kraaien te verhinderen te nestelen in de hoge bomen aan de weg…

Ook de nestkasten zijn goed bevolkt. Bij de vijver zit een koolmees te broeden en in twee andere kasten huizen pimpelmezen. Het ene heeft een wel heel bijzonder huisje uitgekozen. Dat is beschilderd met een heuse hondenkop. Die heeft hen blijkbaar niet weerhouden van hun uitbreidingsdrift. De beide ouders vliegen af en aan om hun inmiddels uitgekomen zestal van etenswaar te voorzien. Het grappige daarbij is dat als onze zwarte hond en eveneens gitzwarte poes er in de buurt rondscharrelen, de ouders net zo lang in de naastgelegen treurberk wachten met aanvliegen totdat het ‘ongedierte’ uit het zicht is verdwenen. Daarna haasten ze zich naar het gat van hun nestkast onder de net zo zwarte hondenkop! Onvermoeibaar vliegen ze maar heen en weer om de schier onverzadigbare jonkies te bevoorraden. Zelfs als ze bij het verlaten van de kast plotseling recht in mijn lens kijken, laten ze zich niet weerhouden.

Koolmees

Pimpelmees

Op 1 april werd Afke geboren. Nee, het is geen grap. Nu is ze acht weken oud en dreutelt ze bij ons door het huis. Ze mist haar moeder en haar vijf broertjes. Die moeder is een zwarte labrador, haar vader een blond exemplaar. Ondanks de dominantie van de zwarte kleur van moeders werden er 6 blonde pups geboren. Wie een beetje verstand van statistiek heeft, weet dat de kans om de staatsloterij te winnen groter is! Voor ons is Afke dan ook meer dan een lot uit de loterij.

Afke fan it Fryske Wetterlân

Het is een geweldig open hondje dat erg op mensen gericht is. Leergierig en ondernemend. Nu al een handenbindertje… En wat vindt onze ouwe grijze van de nieuwe aanwinst? Op 31 mei zal ze veertien worden. Dat is en zeer respectabele leeftijd voor een labrador. Gisteren heb ik haar nog ‘onder het mes’ gehad. Een ontstoken wrat zat haar dwars. Ze herstelde  weer goed en moet nog een beetje aan de jonge aanwinst wennen. Afke doet heel beheerst pogingen om te spelen, maar dat is nu nog iets teveel van de ouwe gevraagd…

Ik zal al het jonge grut volgen en houd je op de hoogte!

Mei 2018