Jong grut (2)
Elk jaar opnieuw beginnen de schapen te lammeren rond half maart. Dat is niet toevallig natuurlijk, want we laten de ram er pas vanaf 20 oktober bij. Dit was een heel vruchtbaar seizoen: een groot aantal ooien bracht een drieling, eentje zelfs een vierling! De lammeren doen het heel goed, al groeien de meerlingen wat minder snel uiteraard. Inmiddels hebben de schapen hun jas al ingeleverd en het aantal zwarte schapen neemt hand over hand toe zodat het weiland steeds bonter kleurt.
Ook Stippel bracht een drieling
Dan werden we half april door de buren via een foto-app ‘gewaarschuwd’ dat we nieuwe bewoners bij de vijver hadden gekregen. Natuurlijk hadden we het zwanenechtpaar wel gesignaleerd, maar dat het stel had besloten in onze tuin te nestelen, daar hadden we nog geen notie van. Er werden vijf eieren gelegd. Op 30 mei merkte ik enige reuring en bleek warempel dat een drieling het levenslicht zag. Het paar wachtte een dag op het vierde ei, maar dat bleek onbevrucht. En het vijfde ei was verdwenen…
Inmiddels zwemt het gezin in de vaart en bezoekt ook geregeld onze vijver. En de drie ‘lelijke eendjes’ groeien als kool.
Soms heel apart even zonder toezicht
In onze vijver bij de zwanenbloemen
En een paar dagen later kwamen de waterhoentjes ook met een drieling tevoorschijn. Een mooi gezicht hoe de ouders beurtelings de kuikens wat voeren.
Maar ook dat de beide ouders aandacht voor elkaar hebben na deze vermoeiende broedtijd… Ze laten de drieling even compleet aan hun lot over. Het verbaast dan ook niet dat er een paar dagen later nog maar twee over zijn.
Onderwijl brengt de moedereend haar zesling gewoon compleet groot!
Dan de pimpelmezen. Wat hebben die ouders het druk! De jongen groeiden als kool en verschenen zo nu en dan om de beurt voor het aanvlieggat.
Beide nestkastjes zijn ondertussen leeg; alles is inmiddels uitgevlogen.
Dan zitten er nog een lijster en en merel in de tuin te broeden; de winterkoninkjes zijn al uitgevlogen. En wellicht is er nog veel meer jong grut op ons erf waar ik helemaal geen weet van heb. In ieder geval is al dat jonge leven iets waar ik onmiskenbaar heel vrolijk van wordt. En onze jonge aanwinst, Afke fan it Fryske Wetterlân? De labradorpup? Daar kunnen we ondertussen al een boekje over vol schrijven. Dat komt in een aparte column! Wordt vervolgd. Dus houdt de site in de gaten!