Mark Rutte
Wist je dat Mark Rutte de hele koningsdag op de IC heeft gelegen? Bij ons op de praktijk? Mark Rutte is een jonge vrijgezelle Beagle van amper een half jaar. Op 27 april was hij plots zo ziek als een hond. Een grote bobbel in zijn buik verklapte dat daar iets niet in de haak was en in overleg met de eigenaar besloot ik tot een ‘kijkoperatie’. De naamgenoot van onze Minister President moest wel aan het infuus, maar gelukkig hoefde hij niet aan de beademing…
Hij was niet meer dan een hoopje ellende, die kleine Mark Rutte op deze meest bijzondere Koningsdag ooit: stralend weer, (bijna) iedereen vrij, maar desondanks mocht er absoluut geen feest in het openbaar worden gevierd wegens de heersende coronaproblematiek. Ik twijfelde eerst erg. Voelde overduidelijk een verdikking in zijn buikje, maar de Beagle vertoonde geen maagdarmklachten: hij braakte niet, noch had ie diarree; zelfs geen koorts. Bovendien kon Mark eigenlijk niets raars opgevreten hebben. Dus nam ik eerst bloed om andere zaken uit te sluiten. Het bloedbeeld was niet afwijkend. Een uur later belde de eigenaar opnieuw: alle voedsel dat werd toegediend kwam er onherroepelijk weer uit. Dan kun je verder onderzoek doen in de vorm van röntgenfoto’s of echografie, maar gewoon het buikje open maken en domweg een kijkje nemen was de kortste klap in dit geval. Blij dat het baasje daarmee heeft ingestemd, want operatief ingrijpen was achteraf levensreddend. Ik belde mijn eega en samen brachten we de naamgenoot van onze premier onder zeil en maakten hem gereed voor de ingreep. We troffen een ‘invaginatie’ aan, dat zoveel wil zeggen dat de dunne darm in zichzelf was gekropen. En door de darmwand heen voelde ik een lange dunne draadachtige toestand. Ik kon redelijk gemakkelijk de darm terug masseren en vervolgens die ‘draad’ volgen tot in de maag. Voorzichtigheid was geboden, want het tussenliggende deel van de twaalfvingerige darm is kwetsbaar: daar huist namelijk ook de alvleesklier. Het andere uiteinde van de draad richting de dikke darm was iets verdikt, maar wilde wel terug richting de maag. Via een klein gaatje in de maagwand greep ik met een tang de draad en trok deze langzaam tevoorschijn. Er leek geen eind aan die vreselijk stinkende massa te komen. Ik denk dat het geheel wel 75 cm lang was! Het zag er volgens mijn vrouw uit als een gestroopte paling. Achteraf is het waarschijnlijk een afgekloven stuk touw geweest.
Achtereenvolgens werden het maagje en de buikwand weer netjes gesloten en onderwijl herstelde een infuus de vochtbalans. We legden het hondje in de recovery en togen naar huis voor een lekkere tompouce…
Een paar uurtjes later trof ik een redelijk helder patiëntje aan dat al wilde drinken. En ’s avonds om tien uur stond kleine Mark Rutte me kwispelend op te wachten! Ik belde zijn baas en met speciale dieetvoorschriften mocht ie naar huis. De volgende dag ontving ik een blije app dat onze patiënt het heel goed maakte. Nog diezelfde dag kreeg ik toestemming om Mark op Facebook te zetten met dit merkwaardige verhaal. En zeg nou zelf, vertoont de naamgenoot op de foto niet een treffende gelijkenis met onze premier? Kijk eens naar die hondstrouwe oogjes…
April 2020
