Postduif

‘Een postduif is een gedomesticeerde afstammeling van de rotsduif. Door kunstmatige selectie zijn duiven gefokt die, na een periode bij de eigenaar te hebben doorgebracht, indien naar elders vervoerd en losgelaten, op nog niet volledig begrepen wijze de weg naar hun oorspronkelijke verblijf terugvinden.’ Aldus Wikipedia. Vroeger werden duiven vooral gebruikt om berichten te versturen. Al in de tachtigjarige oorlog was dat het geval. Leidens Ontzet (1574) is zonder meer bevorderd omdat de Leidenaren door middel van berichten via postduiven op de hoogte waren van de op handen zijnde aanval op de belegerde stad. De duivenhouder die destijds een briefwisseling met de Prins van Oranje op touw zette kreeg de toepasselijke naam Van Duyvenbode toebedeeld.

Maar ook in de beide wereldoorlogen zijn de ‘heldendaden’ van deze gevederde vrienden talrijk. Cher Ami ontving zelfs na de Eerste Wereldoorlog het Croix de guerre, een hoge Franse onderscheiding voor moed, omdat deze duif belangrijke berichten in Verdun afleverde. Tijdens haar laatste heldhaftige vlucht werd ze aangeschoten, maar zorgde ze er desondanks voor dat ruim 190 manschappen van een wisse dood werden gered. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg G.I.Joe de hoogste Britse onderscheiding voor dieren, de Dickin Medal. Het bericht van deze duif voorkwam tijdens een storing in het radiocontact dat de Britten honderden eigen militairen bombardeerden.

Tegenwoordig doen duivenmelkers vooral wedstrijden met postduiven. Zelfs tot in Japan aan toe, maar daar voegen bookmakers er nog een extra dimensie aan toe.

Onze middelste junior heeft sierduiven. Geregeld komt er een ‘gast’ aanwaaien. Onlangs nog een geringde postduif. Een vrij tamme, zodat die ring al snel kon worden afgelezen. Via internet werd de rechtmatige eigenaar in Zwolle opgespoord. Er werd contact gelegd en afgesproken dat een kennis de duif onderweg in Meppel zou lossen. Dan was het immers nog slechts een kippenwipje naar de thuisbasis. Twee dagen later stapte de afvallige echter alweer parmantig bij ons achter op het dak van de duiventil… De diagnose? Ik denk aan een nog niet volledig begrepen afwijking aan het oriëntatievermogen van duivemans. De stand van de zon, het landschap, geuren, de wind, het aardmagnetisme, zwaartekracht, infrageluid en zelfs ‘quantumverstrengeling’ (wat dat dan ook maar moge zijn) spelen daarin allemaal mogelijk een rol. We weten het niet precies. Al was het geen recordvlucht, de postduif wist Reduzum wel weer te vinden! Wellicht is het voer van onze junior gewoon lekkerder dan in Zwolle… In ieder geval is ie voor de oorspronkelijke eigenaar waardeloos geworden voor de duivensport. Deze stuurde na het volgende contact dan ook prompt het eigendomsbewijs op.

Augustus 2016