SM-konijn

Vlak voor de narcose weeg ik een konijn altijd even om de exacte dosering goed te kunnen vaststellen. Mijn collega liep langs de weegschaal terwijl ik bezig was en ik schoot hem aan met de vraag of ie ook wat aan het konijn zag. Geïnteresseerd bekeek hij Collin, want zo heette de rammelaar. Collin wipte van de weegschaal af en begon door de gang te hobbelen. “Ik zie niks bijzonders”, antwoordde mijn compagnon. “Nee, je ziet het niet, hè.” Dat is bij mensen precies zo. Aan de buitenkant zie je meestal niets van de seksuele voorkeuren. Ik werd veelbetekenend aangekeken en een ‘ouwehoer’ genoemd. Maar dit was dus de ram die vorige week z’n maatje zo had toegetakeld. Dat arme dier werd met spoed bij ons binnen gebracht met een testikel uit z’n balzak hangend. Mijn collega heeft toen de castratie verder gecompleteerd en de wond netjes gehecht. Met de instructie dat de boosdoener ook maar het beste onder het mes kon. Vandaar dat Collin nu bij ons was.

Konijnen zijn echte groepsdieren en de baasjes hadden er goed aan gedaan er meteen twee aan te schaffen. Dat was prima. Het beste kun je van elk geslacht één bij elkaar houden; al moet je dan maatregelen treffen om niet na een jaar met een hok vol te zitten. Het  is immers niet voor niets dat Duracell voor de reclame een speelgoedkonijn heeft gebruikt en ook het spreekwoord luidt veelzeggend ‘bij de konijnen af’. De geslachtsdrift van deze haasachtigen is namelijk meestal ongeremd in alle vijftig tinten grijs. De baasjes van Collin & Co hadden gekozen voor twee rammen. En bij twee heren blijft er weinig anders over dan de libido dan maar op elkaar te botvieren. De frustratie was blijkbaar zo groot dat die was ontaard in een soort van ontspoorde SM-act. Gelukkig is op dit moment de rust weergekeerd. De beide rammen liggen met de kou lekker tegen elkaar aan en maken geen ruzie meer.

Onlangs vertelde ik dit verhaal aan een voormalige stagiaire. Wat dat ook alweer was, SM? Oh ja, n’ Sado Machinist, wist ie opeens. Nou nee, volgens mij is dat weer heel wat anders. Een treinbestuurder die in een leren pakje over foute wissels rijdt of zo. Als je bovenstaande titel echter googelt, kom je als allereerste uit bij kerkdienstgemist.nl en wel bij de uitvaart van ene mevrouw S.M. Konijn. Ik weet zeker dat de vermakelijkheid absoluut niet wederkerig is als de nabestaanden hun dierbare terug proberen te googelen en dan dit verhaal aantreffen in een aantal tinten grijs…

Februari 2015