Snackbar

Ik vond het een wat potsierlijk statement van Hans Wiegel om vorig jaar juni de eerste paal te slaan van een wolvenhek bij Boijl. Het zou een aanzet moeten zijn van een hek van Lauwersmeer tot Lemmer om de wolf uit onze provincie te weren. Als alternatief omdat het natuurlijk bijna ondoenlijk is om elke individuele koppel met hekken tegen de oprukkende toppredator te beschermen. De achterliggende gedachte was uiteindelijk om een discussie te ontlokken en de politiek tot keuzes te verleiden.

Volgens de wet is de wolf een beschermde diersoort. Steeds vaker worden wolven in ons land gesignaleerd en sommige hebben zich hier al gevestigd. Met als voorlopig hoogtepunt een paar dat al vanaf 2019 jaarlijks welpen grootbrengt op de Veluwe. Probleem in ons land is dat er maar zeer beperkt natuurgebieden zijn waar voldoende plek is voor de wolf. Het overgrote deel van Nederland bestaat uit stedelijk gebied en cultuurlandschap. Akkers en grazige groene weiden met grote koppels koeien en schapen. Die koeien worden over het algemeen wel met rust gelaten, maar sommige wolven zien een kudde schapen als soort van snackbar waaruit haar hartenlust gesnoept kan worden. Het gevolg is een ravage met een aantal dodelijke slachtoffers, nevenschade door aanvreten en stress bij de rest van de koppel en grote frustratie bij de schapenboer. Uit onderzoek blijkt dat van alle bekende bijtincidenten waar wolven bewezen bij betrokken waren, slechts een drietal van de 28 verschillende wolven verantwoordelijk waren voor de helft van alle incidenten! Oftewel, een niet natuurlijke omgeving lokt blijkbaar onnatuurlijk gedrag uit bij sommige individuen. Een gedrag dat we ook geregeld zien zoals honden, meestal in duo’s, in de schapen tekeer kunnen gaan. Het is geen natuurlijk jachtinstinct meer waarbij er slechts één prooi wordt uitgezocht maar veeleer een roekeloze sportjacht.

Het wringt steeds vaker. Natuurgebieden worden almaar kleiner en wilde dieren komen daardoor in het nauw. Voortdurend is er een tweestrijd tussen enerzijds natuurorganisaties die de natuur zoveel mogelijk op haar beloop willen laten en veehouders die daarmee in conflict komen. Het is absoluut niet uitsluitend in ons land een probleem. Zo las ik dat in Azië eindelijk het aantal tijgers weer een beetje in de lift zit. Maar dat zorgt bijvoorbeeld in India ook voor grote conflicten. In het tijgerreservaat Pilibhit wordt niet alleen vee gedood door deze grote ‘prachtkatten’. De afgelopen tien jaar hebben daar meer dan zestig mensen een aanval door een tijger niet overleefd! Tegenwoordig vangen de autoriteiten tijgers weg die mensen toetakelen en als het vee ten prooi valt staat daar een vergoeding tegenover.

Ik begrijp best dat in de huidige hectische tijd wolvenbeleid in politiek Den Haag geen prioriteit krijgt. Toch is het verstandig een goed plan op te stellen welke plek de wolf hier gegund is. Sinds 2015 zijn er in Nederland bijna 300 incidenten door wolven gerapporteerd en meer dan 800 schapen gedood. De nevenschade van verwonde dieren en verwerpen door stress is daar nog niet eens in meegenomen. Alle schade wordt overigens van overheidswege aan de schapenhouder  vergoed, behalve de emotionele… Is het acceptabel dat de wolf onze schapenveestapel als snackbar mag aanschouwen? In Duitsland wordt al gepleit om het aantal wolven in toom te houden omdat ook daar het aantal stuks vee dat jaarlijks ten prooi valt aan deze predator in rap tempo stijgt. Ik vrees dat enige vorm van regulering ook in ons land onontkoombaar is. Zeg het maar!

Mei 2022