Spagaat

De medische wereld in het algemeen en de dierenarts in het bijzonder ligt momenteel behoorlijk onder een vergrootglas. Gaat het niet om het handelen, dan gaat het wel om de kosten. Ik stel diagnoses en schrijf medicijnen voor die ik verkoop uit onze eigen apotheek. En het is duidelijk de bedoeling dat ik uitsluitend medicatie inzet als dat strikt noodzakelijk is. Zeker bij antibiotica. Antibiotica zijn belangrijk om ziekteverwekkers te bestrijden, zowel bij mens als dier. Ongebreideld gebruik van antibiotica kan ervoor zorgen dat bacteriën daarvoor minder gevoelig, c.q. resistent, worden. Zeer gericht en uitsluitend als het echt nodig is zet ik antibiotica in. Want we willen al helemaal niet dat medicijnen niet meer helpen als we zelf ziek worden. Dit probleem stuit toch geregeld op onbegrip bij bezorgde baasjes. ‘Waarom mag ik diezelfde zalf, pillen of spray als vorig jaar niet zomaar even bij de balie ophalen? Waarom moet er eerst een dure kweek of test gedaan worden? Waarom een kostbaar consult als het zo ook wel duidelijk is?’ De afweging tussen wat medisch noodzakelijk en ethisch verstandig is en wat een cliënt daarvan vindt, laat staan wat deze te besteden heeft, brengt me soms in een pijnlijke spagaat. Maar uiteindelijk staat het welzijn van de patiënt voorop. En in verreweg de meeste gevallen weet ik baasjes te overtuigen welke weg de beste is om te bewandelen. Ik combineer daarbij wat ik geleerd heb met ervaring. Maar ook ik moet me houden aan de regels die medici en overheid met elkaar hebben afgesproken om te kunnen blijven vertrouwen op de werking van medicijnen. Zonder daarbij in spagaat te geraken…

November 2017