Stront aan de knikker?

Ik zit de laatste tijd steeds vaker in de ‘medische mallemolen’ en de grap is dat je dan onwillekeurig aan het vergelijken slaat. Zo moest ik vorige week zelf nog ‘met het water voor de dokter’. Ik had geen schoon potje liggen en was niet van zins een jampot bacterie- en suikervrij te maken; dus gebruikte ik een steriele 20 cc wegwerpspuit voor de gelegenheid. Een beetje ‘pielen’ bij het mikken, maar wel super schoon, dacht ik… Bij het brengen sommeerde de assistente van dienst om dat, op het toilet (!) nota bene, subiet over te spuiten in een daarvoor bestemd potje, ‘want hier kan ik niets mee!’

Nou, dan ben ik bij ons op de praktijk toch wat meer klantvriendelijkheid en coulance gewend. Daar wordt wat binnen gesleept! Ik kan er een boekje over open doen, zeker wat betreft reinheid en steriliteit. Doch uiteraard zonder uitzondering immer wel het de allerbeste intenties. Dagelijks passeert namelijk menig vies kwakje de balie. Mestmonsters van kalfjes, schapen, honden of katten met diarree worden aangeleverd in de meest fantasierijke omhulsels. Ik als dierenarts van de ouwe stempel heb dat vrijwel altijd zo zonder handschoenen onderzocht; goed handenwassen daarna heeft mij gelukkig van enge ziektes gevrijwaard. De huidige generatie collegae en assistentes trekken eigenlijk altijd latex wegwerpers aan, voordat ze op onderzoek uitgaan. Uiteraard wel zo veilig en hygiënisch!

Een ander punt is de hoevéélheid monstermateriaal. Het is tegenwoordig regulier om van een paard mest te brengen, om te bepalen of er al dan niet ontwormd moet worden. Doe je dat namelijk maar een beetje op de bonnefooi, dan heb je kans op het ontstaan van resistentie tegen de gangbare middelen! Bij schapen en lammeren, idem dito. Maar daarvoor worden soms grote bolussen in zakken of mestflatten in potten aangeleverd, waar je hele moestuinen op kunt laten floreren! Beste mensen, we hebben hiervoor van elk dier slechts een paar gram nodig…

Voorheen werden heel veel monsters naar het lab opgestuurd, tegenwoordig gebeurt dat onderzoek veelal gewoon op de praktijk. Geeft ook veel voldoening om meteen het juiste advies te kunnen geven hoe en waarmee je moet behandelen. Bij sommige testen kun je zelfs even wachten op de uitslag en medicatie meteen mee krijgen. Wel zo handig voor de diereigenaar!

Zelf moest ik ’s middags terugbellen voor de uitslag. Eigenlijk wist ik die al, want uiteraard had ik zelf al een stripje in mijn staal gedompeld en er stiekem een sedimentje van onder de microscoop gelegd… Kortom: geen stront aan de knikker. Gelukkig maar!

Mei 2021