Zoeven, enne…een heel klein beetje snoeven
Kent u dat sublieme reclamespotje van die drie donkere blinde Amerikaanse ‘Toppers’? Vaag of niet? Even kort dan. Na een prima geslaagd gospelconcert stappen ‘The Blind Brother Three’ in een auto met chauffeur om terug naar hun hotel te rijden. Onderweg kibbelen ze over het wel of niet halen van de hoge noten, totdat één van hen het zijraampje opent. Door het horen van fluittonen merkt een andere broer op dat ze inderdaad al rijden. Terwijl hij de binnenzijde van de auto aftast vraagt nummer drie vervolgens: “What kind of limo is this?” Waarop de chauffeur trots de merknaam laat vallen. Abrupt barsten ze alle drie in een bulderend hoongelach uit. “Ja, ja, en wij zijn zeker The Pointer Sisters!” En onder het a capella zingen van ‘Praise Him’ komt het logo van het genoemde merk levensgroot in beeld.
Ik ben geen autoliefhebber. Kan er nauwelijks met anderen over praten. Ik weet welk merk ik rijd en dat het een diesel is; maar vragen over cilinderinhoud en pk’s of zo, ik zou het echt niet weten. Beroepshalve heb ik een auto nodig die me nooit in de steek laat. Zeker niet bij nacht en ontij. Stel je voor! Een spoedgeval dat mis loopt omdat ik niet op tijd ter plaatse kon zijn, dat kan ik me toch niet veroorloven?
Meer dan elf jaar heb ik in mijn ouwe trouwe groene vierwieler praktijk gedaan. Hij bracht mij overal en altijd. Maar het laatste jaar werd ie een tikkeltje onbetrouwbaar. Na wat mankementen moest ik op een gegeven moment zelfs tweemaal achtereen naar de garage gesleept worden. Dat is bepaald geen reclame, niet voor het merk, noch voor de dierenarts. Ik moest omzien naar een opvolger. Dat viel om de drommel nog niet mee. Afwegingen tussen comfort, gebruiksgemak, ruimte en prijs… Vorig jaar oktober joeg ik de kogel door de kerk. Een nieuw model van een reeds lang bestaand merk. Drie maand levertijd, maar ach, dat zou het oudje vast nog wel uitzingen. Dat had ik gedacht. Met een kapot wiellager was ik nog net op tijd in de garage om een ‘moordaanslag’ voor te zijn…
De drie maanden wachten werden er bijna vijf, maar toen kreeg ik ook wat! En de ouwe? Toen puntje bij paaltje kwam wilde ie niet weg! Op de dag des inruils sloot ie zichzelf met de centrale vergrendeling af met alle toebehoren erin, de reservesleutels incluis. De wegenwacht moest uitkomst brengen…
Twee weken rijd ik nu rond in mijn nieuwe vehikel. Indachtig het reclamespotje stelde ik onlangs de proef op de som. Ik gebood mijn stagiaire haar ogen te sluiten nadat ze de veiligheidsgordel had omgedaan. Ietwat bedenkelijk keek ze me aan, maar toch gehoorzaamde ze schoorvoetend. Bij het starten gaat bij mij gewoontegetrouw meteen de radio aan. In het begin moest ik die eerst zachter zetten om te horen of de motor überhaupt wel liep. Als grootste klacht kreeg ik ook bij de boeren te horen dat ze me niet meer aan horen komen, zo veel minder lawaai maakt deze diesel! Maar goed, even terug naar de proef: veel verder dan een giebel kwam het niet. Immers: de wegen van onze gemeente Boarnsterhim zijn vaak ondoorgrondelijk; het zijn ook in ieder geval verre van ‘highways’. Al hoe heerlijk ik over de wegen zoef, het reclamespotje is tot op heden nog niet geëvenaard, helaas.
De eerste twee weken reed ik incognito door de regio, maar ondertussen is mijn aanwinst getooid met ons nieuwe kleurrijke praktijklogo. En mijn geliefde groene kleur was niet leverbaar, dus heb ik die kleur subtiel aangebracht in de vorm van de letters van bistedokter.nl, het onafhankelijke eigen ‘podium’ van deze stukjes. Daar moesten de collegae wel even aan wennen. De reacties liepen uiteen van ‘optuigen’ tot ‘het wel willen weten’. Maar hoe zit het ook alweer? De meest voor de hand liggende reden van dergelijke kritiek laat zich raden, nietwaar?
Wat voor ‘ras’ het nu geworden is, zonder in gospelachtige loftuitingen te vervallen? Eentje die het imago van ‘Kraft durch Freude’ en ‘kleine en goedkope auto voor het volk’ allang van zich afgeworpen heeft. Maar wel eentje die, althans wat mij betreft, me minstens elf jaar lang overal en altijd gaat brengen. Enne, om misverstanden te voorkomen: noch importeur Pon, noch het lokale autobedrijf heeft part noch deel in enige vorm van sponsoring van dit stukje. Dat u het even weet.
April 2011