Vamos de vacaciones!

Twintig jaar geleden had ik nooit kunnen bevroeden dat ik zo graag naar Spanje op vakantie zou gaan. Wars van massa en hitte dat ik ben. Toch kreeg ik de smaak te pakken. Je moet alleen de juiste plekken zien te vinden! Tien jaar geleden beschreef ik al eens uitgebreid in een ‘kerstbistedokter’ (Vamos al acuario) onze vakantiebelevenissen in het Spaansche aan de Oranjebloesemkust. Over de waterfauna, een behoorlijke uitstap van mijn dagelijkse bistedoktersactiviteit, in het algemeen en het ‘snorkelparadijs’ langs de bovengenoemde Spaanse Costa in het bijzonder. Dat was de afgelopen zomer weer één van de reisdoelen van mijn lief en mij.

Maar eerst gingen we naar Madrid. Hadden we het mondaine en supertoeristische Barcelona vier jaar geleden al eens bezocht, nu was de hoofdstad aan de beurt! Madrid is niet eens een hele oude stad. Het zestig km zuidelijker gelegen Toledo is veel ouder en was vroeger de  residentievan Spanje. Maar de stad heeft enorm sfeer en is ontegenzeglijk ‘Spaanser’ dan de evenknie in Catalonië. En opvallend: het is een van de groenste metropolen ter wereld. En dat verwacht je niet. We merkten dat er beter met huisdieren wordt omgegaan dan we eerder wel meegemaakt hebben. Zo hebben we ooit op een verlaten parkeerterrein in een kartonnen doos een levend nest ongewenste puppy’s aangetroffen. Ik zal niet beweren dat zoiets nu niet meer voorkomt, maar we zagen zelfs een heus hondenklasje  in het grote stads-Parque del Retiro in actie. Waar overigens menig Madrileen zijn hond uitlaat of daar samen mee loopt te joggen. Of dat laatste wel verstandig is voor baas en hond in de warme zomermaanden laat ik maar in het midden.

De ‘gevaarlijke’ honden dienen overigens een muilkorf te dragen in Spanje. We zagen dat daar breed gehoor aan gegeven wordt door getatoeëerde baasjes met hun pittbullachtigen. Verder zagen we veel zwerfhonden. En dan bedoel ik geen loslopende scharminkels, doch zwervers die samen met hun viervoeter op de stoep lopen, zitten of liggen te bedelen. Frappant is de goede conditie waarin die ‘straathonden’ verkeren. Getuige de foto waar een dakloze samen met twee (!) honden onder een parasol bivakkeert, met elk een eigen voorraadzak brokjes!

Na vier dagen waren we de drukte van de hoofdstad beu en togen we naar een dorpje vlakbij de kust om bij hele goede vrienden tot rust te komen.  Wandelen, zwemmen, lezen, lekker eten en heel veel gezellige gesprekken wisselden elkaar af. Maar ook had ik me heel erg verheugd om bij de kaap van de Heilige Marten weer een snorkelduik te kunnen nemen om de prachtige Mediterrane onderwaterwereld te bewonderen. Dat liep helaas uit op een enorme deceptie. Zelfs tot vier jaar terug waande ik me daar in een zeeaquarium in het kwadraat met een grandioze variatie aan zee-flora en fauna. Vissen in allerlei kleuren en formaten zwommen om me heen en de rotsbodem lag er bezaaid met wier, anemonen, zee-egels en dito sterren. Ik las onlangs dat de Middellandse Zee enorm aan het vervuilen is, maar dat ook hier de biodiversiteit zo rap zou verschralen? Het kwam bij mij binnen als een geweldige schok. De begroeiing is verdwenen en slechts een enkele vis schiet schichtig voor me weg. Om mij heen dwarrelen stukken plastic en troep. Ook hier dus… En ik ben er zelf mede debet aan. Hadden we niet het vliegtuig genomen naar Madrid? Het drukt je opnieuw met de neus op de feiten dat de wereld in rap tempo naar de ratsmodee gaat door overbevolking, vervuiling en klimaatverandering.

Verander de wereld, maar begin bij jezelf. We hebben ons huis laten isoleren en er liggen zonnepanelen op het dak. We ondersteunen de dorpsmolen en we eten wat minder vlees. We scheiden ons afval en in de tuin staan zoveel mogelijk vlinderstruiken en ander bloeiend spul. Bovendien maai ik het gazon minder vaak en minder kort. Het gras is daardoor met die warme zomer groener en er huizen ontegenzeggelijk veel meer insecten in. De schapenweide achter ons huis is ingezaaid met een speciaal zaadmengsel om de monotonie te doorbreken. En onze volgende vakantie is gewoon weer naar Skylge. Of dat allemaal genoeg is? Of het wel op tijd is? Tja, als we gaan zitten somberen komt het glas nooit meer halfvol…

Augustus 2019