Amsterdam door de lens van de bistedokter
Ik mag graag mensen kijken en raak altoos opnieuw gebiologeerd door wat voor merkwaardige snuiters en mafkezen er zoal rondlopen. Daarbij besef ik terdege dat mijn referentiekader beperkt is en er wellicht wederzijdse verwondering is als ik zo met mijn camera rondslenter. Doch op een gegeven moment verloochent het oog van de bistedokter zich niet en verlegt mijn lens zich ontegenzeggelijk naar het dierenrijk. Onlangs zwierf ik door onze fraaie hoofdstad. Je hoeft dan absoluut niet naar Artis om beesten te zien. Naast ontelbare ‘huisdieren’ tref je er echter ook vele exoten aan. Vooral op plekken waar je ze totaal niet verwacht!
Als ik mijn eega al in de eerste de beste kledingzaak in de ‘negen straatjes’ ben kwijtgeraakt, stuit ik allereerst op een kleurrijke Bordeaux Dog op de stoep in de Reestraat. Zou ie genderneutraal zijn? In diverse etalages staan allerlei beesten: katten met gloeiende ogen, een koe en een geit in kaaswinkels, prachtige roze flamingo’s in een chocolaterie en er is zelfs een winkel waar uitsluitend badeendjes te koop zijn: de Rubber Duck Shop in de Oude Leliestraat. Op de Keizersgracht tref ik een manshoge struisvogel op de muur van het gelijknamige restaurant. Even verderop een smal scheefgezakt grachtenpandje waar regencapes worden verkocht dat ’t Haasje wordt genoemd. Getooid met een heuse haas op de gevelsteen. Op de Torensluis zit een duif op sculptuur van Multatuli ongegeneerd diens hoofd onder te schijten. Verderop op de Dam zitten er nog ontelbaar meer! Ik vind dat je ze geen plaag mag noemen; ze horen er gewoon bij. Net als het monument op de dam dat wordt geflankeerd door twee leeuwen, op één ervan zit een brutale meeuw.
In de Amstel zwemt een zwaan en onder de Blauwbrug zit een gans vlakbij zijn nest. Een Beagle ligt geduldig op de stoep voor de Kaaskamer te wachten. Ook op het Rembrandtplein worden honden uitgelaten. Verder zitten daar vooral kraaien en kauwtjes. Langs de Reguliersgracht zoemen bezige bijen in weelderige bloembakken. In de gracht probeert een meeuw een veel te grote hap te verorberen. Al die stadsdieren hebben natuurlijk juist allesbehalve natuurlijke eetgewoonten ontwikkeld. Lijkt mij vast niet altijd even gezond. Langs de Singelgracht bij het Rijksmuseum zit een groepje Nijlganzen. Exoten die blijkbaar niet alleen in onze eigen contreien goed kunnen settelen. Op het Museumplein is de kiosk waar ‘Hot Dogs’ worden verkocht nog gesloten. Verderop in een etalage van de P.C.Hooftstraat staat een iets minder hete hond op een koffer in een herenmodezaak de uitverkoop aan te prijzen. Ben bang dat het er nog steeds duur is…
In het Vondelpark is het poepiedruk. Er zijn losloopgebieden voor honden en daar wordt volop gebruik van gemaakt. Vrijwel alle rassen kun je tegenkomen: van Dalmatiër tot het Yorkje van Gerard Spong. In de vijvers zitten meerkoeten, waterhoentjes en uiteraard heul veul ‘drijfsijsjes’. Op Vondels bronzen hoofd zit een zilvermeeuw. En opnieuw scoor ik exoten: overal kwetteren parkieten. Ook die gedijen hier blijkbaar enorm! Ach, Amsterdam is door de eeuwen heen altijd al een smeltkroes van verschillende culturen geweest, waarom dan voor dieren niet?
Op de weg terug naar het centrum staan aan weerszijden van de brug over de Singelgracht twee nijlpaarden uit steen gehouwen. Op het Leidseplein stuit ik op een etalage vol met gebreide dieren: Artis in het klein! Daarnaast ‘The Bulldog’, het imperium van de eerste coffeeshop in Mokum, genoemd naar de geliefde viervoeter van de oprichter. Zelfs het onderwaterleven ontbreekt niet: in de passage naar het Damrak gaapt een enorme vis mij aan en op een gevel zwemt ‘den gulden salm’. En op een steiger in het Damrak zit een olifant in een matrozenpakje reclame te maken voor een rondvaart. Wellicht het aller fraaiste dier tref ik aan op een woonboot in de Oude Schans. Daar tuurt een goudkleurige Gorilla over het water voor de Montelbaanstoren.
Als ik na anderhalf uur weer voor de winkel sta waar ik mijn eigenste ‘rupsje nooitgenoeg’ had achtergelaten, stapt ze net weer naar buiten met haar tassen boordevol. Voor de winkel zit een lotgenoot op een daarvoor bestemd bankje geduldig te wachten op zijn vrouw. Wel, dan heb ik mijn tijd aangenamer besteed!
Nieuwsgierig naar meer foto’s? Ze staan allemaal op Facebook! (Menno Bistedokter)
Augustus 2021