Afscheid op afstand
Benauwd hijgend zat Spencer voor mij op de behandeltafel. Zijn hart fladderde in z’n dertien jaar oude borstkas, een pols kon ik nauwelijks meer voelen. Een blauwgrijze tong hing triest uit z’n bekkie. Van de waardigheid van zijn voorname roepnaam was verdraaid weinig meer over. Natuurlijk zou ik gevolg willen geven aan zijn om hulp smekende ogen, maar dat was … Lees verder »
