Kieskeurig
Ik ben gewoon te eten wat de pot schaft. Al heb ik wel mijn voorkeuren, kieskeurig ben ik niet. Ik vind dat het bij onze huisdieren niet anders hoort te zijn. Dat blijkt in de praktijk toch niet altijd het geval…
Van huis uit heb ik geleerd om alles te eten, mits het daarvoor bedoeld is natuurlijk. Zo hebben mijn vrouw en ik onze koters ook opgevoed. Dat is niet bij alle drie helemaal gelukt. Er is niet alleen een behoorlijke voorkeur; sommige etenswaar wordt domweg niet gepruimd. Daar hielpen geen uren nazitten, noch de lekkerste toetjes als beloning aan…
Op het spreekuur sta ik ook wel eens met de oren te klapperen. Loop een willekeurige dierenwinkel maar eens binnen. Wat er aan smaakjes en varianten te koop is, dat wil je niet weten. Ik beweer dat diverse luxe pateetjes op een feestje zo op toast kunnen worden gepresenteerd zonder dat de gasten ervan gaan mauwen. Ook blijken er honden te zijn die van de baas een gesmeerde boterham met pindakaas als ontbijt krijgen. Of er wordt een biefstukje voor de boef gebakken. ‘Vindt ie zóóó lekker!’ En op zondag krijgt Minoes een stukje zalmfilet. ‘Daar smult ze zo hairlijk van!’ Tja, dat zou ik ook doen…
De meeste honden zijn alleseters. Katten daarentegen zijn kieskeuriger. Wat ze niet kennen, laten ze soms lekker staan. Dat kan een probleem worden wanneer huisdieren op dieet moeten. Zo moeten katers met een plasbuisverstoppingsgeschiedenis op blaasdieet, nierpatiënten op fosfaatarm nierdieet, chronisch dunne kakkers op maagdarmdieet en allergieklantjes op een hypoallergeen voer. Dieetvoeding valt en staat natuurlijk met de opname. Het is sowieso altijd het beste om in de overgangsperiode het voer een paar dagen te mengen met het brokje dat ze gewend zijn omdat de patiënt het anders domweg niet pruimt. Bovendien kunnen abrupte voerovergangen de darmen danig van streek brengen. De fabrikant doet op zijn beurt natuurlijk zijn uiterste best om een dieet zo lekker mogelijk te maken. Daarnaast verschijnen er van de verschillende diëten ook nog eens diverse smaakvarianten op de markt. Zo hebben we bijvoorbeeld nierdieet met respectievelijk runder-, kip- en tonijnsmaak! Wie had het over verwennen?
Het valt voor ons niet altijd mee om al die dieetvoeders voldoende op voorraad te hebben en te houden. Daarentegen blijven we ook wel eens met zakjes zitten die over datum dreigen te gaan. Sonde toch om het domweg weg te gooien? Zoals de kruidenier zich zelf ook wel eens door wat oude spullen heen schijnt te moeten eten, zo hebben wij gelukkig onze eigen beesten die ons van gedateerde brokken afhelpen. Op die manier hebben ze in de loop der tijd al heel wat weg gekaand. (Ter geruststelling: tussendoor krijgen ze ook echt wel ‘gewoon’ goed voer voor hun kiezen.) Onze eigen poes echter vond het echt geen goed idee! Ze was een brokje aan het opmaken dat niet zo goed liep. Toen dat op was trachtten we haar geleidelijk op een ander dieet te zetten. No way! We hebben het ruim een week geprobeerd, maar het ‘nieuwe’ voer bleef onaangeroerd. Toen ze maar bleef zeuren en mauwen zijn we overstag gegaan. Gewoon dat ouwe voer opnieuw besteld. En smikkelen dat ze deed! Ik aanschouwde haar stiekem om een hoekje en zag poes al likkebaardend door het kattenluikje gaan. Ze balde haar rechter voorpootje samen en daarna stootte ze haar elleboogje achterwaarts: ‘Yes!’ kan ze niet mauwen, maar dat bedoelde ze wel. Of zou ik me dat nou verbeeld hebben?
November 2010