Theaterbuffet

In 2010 heeft de toneelvereniging van Raerd, ‘Nije Moed’ ter gelegenheid van haar vijfenzeventigjarig jubileum een succesvolle voorstelling gegeven. ‘Hotel Raerd’ heette dat stuk destijds, dat onder de bezielende leiding van Redúster duizendpoot Ymkje Bouma furore maakte. Tijdens de voorstelling werden de toeschouwers verrast met een bijzonder diner. Daarin speelde zich van alles af, waarbij het publiek c.q. de ‘gasten’ bepaald niet gespaard werden. Letterlijker kon je je geen theaterbuffet voorstellen. Op de boerderij van één van de hoofdrolspeelsters heeft zich de afgelopen winter een vervolg afgespeeld. Met een wel heel vreed/tzaam publiek wel te verstaan.

Het was een kalf van al ruim vijf maand oud. Het dier kampte al een tijdje met een grote navelbreuk. Afgezien van het feit dat het geen gezicht is, is het ook nog eens gevaarlijk voor het kalf. De ingewanden zakken in de breukzak en kunnen daarin beklemd raken, met alle gevolgen van dien. Het beste kun je operatief ingrijpen als het kalf de vermelde leeftijd heeft, dan pas is namelijk de buikwand sterk genoeg om de breukpoort dicht te hechten. Probleem daarbij is dat het kalf inmiddels al best zwaar is geworden. Voeg daar nog eens de artrotische knieën van de operateur aan toe en een inventieve oplossing zal gezocht moeten worden.

Gelukkig beschikt deze veehouder over een creatieve geest en groot materieel. Van een aantal pakken strooisel werd een operatietafel gemaakt. En de voorlader van de tractor werd als hijsinrichting in stelling gebracht. Ik hoefde slechts voldoende narcotica aan de patiënt toe te dienen, waarna het kalf met grote banden aan de poten op de rug de lucht in werd getakeld. Vervolgens landde het dier zachtjes op de geïmproviseerde snijtafel. Dat dit juist op het pad voor het voerhek van de koeien was gesitueerd, was puur toeval. Maar er was zodoende in ieder geval een publieke belangstelling gegarandeerd voor deze bijzondere voorstelling.

In een voor mij ergonomische en dus comfortabele houding kon ik de breuk in slechts een half uurtje prima sluiten. De narcose volstond precies, want bij de laatste hechting begon het kalf zich te roeren. Het was voor haar uiteraard een wel heel merkwaardige gewaarwording toen ze ogen weer opsloeg. Snel werd ze weer in een normale positie gemanoeuvreerd.

Ik ken de voorstelling ‘Hotel Raerd’ slechts van horen zeggen. Ik vrees dat deze opvolger (nog) ietsjes onbehoorlijker is verlopen. Bij vretende koeien zijn de boeren en scheten immers niet van de lucht, maar een kniesoor die aanstoot aan dat soort geuren neemt. Die zijn immers volkomen normaal op de boerderij van Ymie en Ynte Jan aan de Snitserdyk. De steriliteit heeft er blijkbaar niet onder geleden, aangezien het kalf weer vrolijk door de stal dartelt.

April 2013