Er was eens een Grote Zwitserse Sennenhond en haar naam is Evi. Ze woont bij Ada en haar gezin op de boerderij en zoals het haar rasstandaard betaamt is Evi een robuuste en imposante verschijning met een opmerkzaam en onbevreesd karakter. Binnen een leuke gezinshond, maar buiten een eigengereide erfhond, die absoluut niet over zich heen laat lopen. En aangaande … Lees verder »

Als M. belt is het menens en nooit voor een wissewasje. En als ze belt, is de boer niet thuis en heeft zij de volle verantwoordelijkheid voor hun  grote melkveebedrijf. ‘Het kalf ligt achterstevoren en ik denk dat het keizersnede wordt’, klonk het dringend. Dat dwingende aspect werd niet alleen ingegeven door het verantwoordelijkheidsgevoel voor het ongeboren kalfje. Soms zijn … Lees verder »

In januari strandde er een potvis op de Vliehors. Het toeval wil dat ik op dat moment net bezig was een fotoverslag te maken met bovenstaande titel. Safari is een leenwoord uit het Swahili en betekent letterlijk ‘reis’. Wij maakten vijf jaar geleden een avontuurlijke vakantietocht waarbij ik rendieren, zeearenden, orka’s en potvissen voor de lens kreeg. Tijdens een excursie … Lees verder »

Elk contact tussen mens en dier vormt een potentieel gezondheidsrisico. Al sinds onze verre voorouders dieren zijn gaan jagen en domesticeren. En die risico’s werden alsmaar groter naarmate we de dierhouderij zijn gaan intensiveren. Infecties kunnen dan makkelijker van dier naar mens overspringen (zoönose) en vice versa. Ondanks dat de wetenschap in de individuele disciplines op een enorm hoog plan … Lees verder »

De Bistedokter is mijn nieuwe baas en die had mij al op Veesboek gezet, waarvan ik meen dat dat krèèèktgelijk als ons Zwartblèèès-Stamboek is, maar dan voor mensen die niet zoveul om handen hebben. Ik bèèèn nieuw in zijn koppel en zodoende moest ik van hem in karantèèène, wat voor mij wel een nuivere gewaarwording was, maar het schijnt  vandaag … Lees verder »

Tijdens de huidige pandemie is bovenstaande titel een beladen onderwerp. Bij lichte verkoudheidsklachten moet je je laten testen en jezelf afzonderen. Valt de test positief uit, dan moet je echt voor bepaalde tijd in quarantaine. Want je mag andere mensen immers niet besmetten. En ondertussen maar hopen dat je zelf niet doodziek wordt… In de dierhouderij is quarantaine bijna dagelijkse … Lees verder »

Natuurlijk heb ik al lang en breed in de reukgaten dat er iets bijzonders in de lucht hangt. Dat bespeur ik direct door wat er gebeurt. Allereerst wordt de koffiemachine samen met de rode warmhoudkan uit de kelder naar de keuken gehaald. Dat is vaste prik voor elke jachthondentraining met Frou. Meestal heeft zij zelf dan haar ‘buitenshuis-plunje’ al aan. … Lees verder »

Onlangs moest ik voor eigener gezondheidscheck even bloedprikken in Leeuwarden. Aangezien ik tegenwoordig de tijd heb en het fraai weer was, besloot ik op de fiets te gaan. Ik moet immers weer conditie opbouwen! Hoe vaak heb ik dat ritje in mijn middelbare schooltijd wel niet gemaakt naar het RSG aan het Zaailand? Voorwaar een déjà vu. Alhoewel? Er is … Lees verder »

In schapenland is het dekseizoen weer aangebroken, dus ook bij de kudde van de bistedokter. Dat begint uiteraard met het uitzoeken van een geschikte ram. Liever niet uit de eigen koppel, want inteelt is immers niet bevorderlijk voor de vitaliteit van het nageslacht. Dat brengt meteen wel een ander risico met zich mee, want je wilt geen besmettelijke toestanden binnen … Lees verder »

Mijn roepnaam is Afke. Voluit ‘Afke fan it Fryske Wetterlân’. Ik ben geworpen in Ljouwert onder de rook van Âldlânstate op 1 april, en dat is geen grapje. Ik kom uit een nest van zes; ik heb vijf broers. Ze hadden alle vijf net zo’n Friese naam als ik, maar behalve Abe heten ze tegenwoordig allemaal anders. Stom, hè. Ik … Lees verder »

Nadat vorige week een Friestalig interview van Broer Roorda met de bistedokter in Middelpunt was verschenen, bereikte genoemde ‘reporter’ een verzoek tot vertaling. Daar voelde hij helemaal niets voor, gezien zijn antwoord: “Leaver dea as slaef!” Toepasselijker kon het niet want de herdenking in Warns kon wegens corona eind september ook al niet doorgaan. Toen dacht ik daar zelf een … Lees verder »

Wat doet de praktijk uit Grou helemaal in ‘Froubourren’, oftewel Vrouwenparochie? Heel simpel. In 1993 vertrok Æesge van der Meer samen met zijn vrouw Janke en hun zonen vanaf het eiland ‘De Burd’ bij Grou naar de Súdhoekstermiddelwei gelegen aan de gelijknamige vaart. De Súdhoekster Faart is weer het verlengde van de Blikfaart en maakt onderdeel uit van de elfstedenroute … Lees verder »

Op een moment van reflectie zat ik met eega Lia onderweg in de auto te mijmeren. Ik memoreerde dat ik het afgelopen jaar als een rollercoaster had ervaren. Het was een aaneenschakeling van gebeurtenissen geweest waar ik geen of weinig invloed op had gehad. De rode draad daarin is het kwakkelen met de eigen gezondheid, die ruim tien jaar geleden … Lees verder »

Bij ons in de hal staat een grote mahoniehouten kuifkast. Een erfstuk dat een halve eeuw geleden door mijn vader eigenhandig is ‘gerestaureerd’. De kroon was in duigen gevallen, maar destijds stukje bij beetje weer prachtig gelijmd. Door het huidige interne CV-klimaat was het monument echter opnieuw aan een opknapbeurt toe. Reduzum is gezegend met een specialist op dat gebied … Lees verder »

Eind juli moest ik voor een ingreep aan mijn hart ruim een etmaal in het ziekenhuis verblijven. Uiteraard zijn er grote parallellen tussen de humane en de veterinaire zorg en onwillekeurig ga je vergelijken. Van een afspraak maken tot aan de nazorg. Hoe de communicatie verloopt en wat je ervaart tijdens dat hele proces. De meeste lezers van ‘De Bistedokter’ … Lees verder »